استقبال لرستانی ها از بازی خوب بود.آنقدر خوب که مسئولان ورزشگاه آزادی مجبور شده بودند قسمت بیشتری از ورزشگاه را به آنها اختصاص بدهند.البته آنها در این بازی میزبان بودند!اما یا وجود اینکه بازی در شهر خودشان برگزار نمی شد در آن ساعت از شب راهی تهران شده بودند در در آزادی یکصدا شعار بدهند:«لرستان دیار ما،گهر افتخار ما.»
هم زمان با سوت شروع بازی هیجان هم آغاز شد.طرفداران گهر یک لحظه هم آرام و قرار نداشتند. وقتی تیمشان حمله می کرد سرو صدا می کردند و البته بلعکس.آنها در زمان حملات پرسپولیس ها هم با ایجاد سر و صدا و زدن سوت ممتد تمرکز بازیکنان سرخپوش را بر هم می زدند.انصافا هم وطنان لرستانی چیزی از تبریزی ها کم نداشتند و باید گفت که آنها با دنیایی از شور،عشق و هیجان آمده بودند تا یک صدا نام شهر و تیم شان گهر درود را فریاد بزنند.
بازی آغاز شد و طبق پیش بینی ها این پرسپولیسی ها بودند که از همان دقایق ابتدایی توپ و میدان را در اختیار گرفتند.البته هر از گاهی شاگردان تارتار هم با ایجاد موقعیت هواداران خود را روی سکوها نیم خیز می کردند اما باید گفت که پرسپولیسی ها با تجربه تر بودند و توپ ها را به راحتی از دست نمی دادند.
دقیقه 16 و کریم انصاری فرد.او توپی را که از پرتاب اوت و روی یک دفع ناقص نصیبش شده بود را تبدیل به گل کرد تا فقط برای چند دقیقه سکوت اردوگاه لرستانی ها را فرا بگیرد.آقای گل فصل پیش لیگ برتر پس از گذشت سه هفته بالاخره توانست برای تیم محبوبش گلزنی کند تا هم جواب منتقدان را داده باشد و هم یکی از آن بوسه های معروفش را روی آرم باشگاه پرسپولیس بزند.او خوشحال بود و خوشحال تر از او هواداران پرسپولیس.آنها هرگز دوست نداشتند تا تیمشان با شکست و یا حتی تساوی مقابل نماینده درود مثل سال گذشته وارد حاشیه شود.به همین دلیل بود که پس از این گل آزادی را روی سرشان گذاشتند.پس از خوردن این گل بازیکنان گهر که انرژی هوادارانشان را شاهد بودند از شوک وارد شده تا حدودی خارج شدند و بازی متعادلی را به نمایش گذاشتند.این صفت را به پرسپولیسی ها هم می شود نسبت داد.آنها پس از گل علیرغم اینکه تلاش کردند تا کار را در همان نیمه اول تمام کنند اما کاری از پیش نبردند تا با همان یک گل زده راهی رختکن شوند.
شروع نیمه دوم با یک تغییر دیگر برای پرسپولیسی ها همراه بود.مانوئل ترجیح داد تا علی کریمی را که همان علی کریمی همیشگی نبود را از بازی بیرون بکشد و حمید علی عسگر را جانشین او کند.
یک توپ گهر،یک توپ پرسپولیس.انگار همه چیز تقسیم شده بود به جز گل،که پرسپولیس در نیمه نخست به آن رسیده بود.تا دقیقه50 همین شرایط بر بازی حاکم بود اما از این دقیقه به بعد حملات رنگ و بوی جدی تری به خودش گرفت و هواداران دو تیم برای یک لحظه هم اجازه ندادند تا سکوت ورزشگاه را فرا بگیرد.بازی خوب بازیکنان دو تیم در این دقایق هیجان را بالاتر برده بود اما خبری از گل نبود.مانوئل که چشمش ترسیده بود و نمی توانست به یک گل بسنده کند غلامرضا رضایی را جانشین محمد قاضی کرد تا شاید گره کار باز شود و رضایی و گلزنی احتمالی اش تضمینی باشد برای یک پیروزی سه امتیازی در آزادی.

اما نه تنها این نیفتاد بلکه اخراج مهرداد پولادی و فشاری که شاگردان تارتار روی دروازه پرسپولیس آوردند باعث شد تا دو تیم در تقسیم گل ها هم برابر شوند.گل را بازیکنی وارد دروازه سرخپوشان کرد که خودش سابقه بازی در این تیم را داشت.مجتبی زارعی البته تمام سعی خودش را کرد تا پس از گل شادی نکند.او روی اشتباهی که شهاب گردان در دقیقه 80 انجام داد توانست گل تساوی را وارد دروازه تیم سابقش کند تا یک شب بد را برای پرسپولیس،مانوئل و البته شهاب گردان رقم بزند.البته پس از این گل و در حالی که بازی رو به اتمام بود محمد پروین یکی دیگر از بازیکنان سابق پرسپولیس توپ را به زیر طاق دروازه آنها کوباند تا تصور خیلی ها این باشد که توپ وارد دروازه شده است اما داور با اعلام اینکه این توپ از روی خط دروازه عبور نکرده است دستور به ادامه بازی داد تا پرسپولیسی ها از یک شکست احتمالی نجات پیدا کنند.