ملي‌پوشان فوتبال ايران كه به همراه تيم ملي در حساس‌ترين مرحله از مسابقات انتخابي جام جهاني برزيل قرار دارند به تازگي تصميمي گرفته‌اند كه در نوع خود در تاريخ فوتبال جهان بي‌سابقه است. آنها با يكديگر عهد بسته‌اند كه رسانه‌ها را به ويژه رسانه‌هاي تصويري را تحريم كنند و تن به هيچ مصاحبه‌اي ندهند! آن طور كه مشخص است اين تصميم در اردوي مجارستان و پس از ديدار دوستانه ايران با تونس گرفته شده است. اين اتفاق، تصميم، تعهدنامه يا هر چيزي كه نامش را بگذاريم، از مساله‌اي حكايت مي‌كند كه سال‌هاست همچون كمندي بر گردن فوتبال ايران افتاده و روز به روز با تنگ‌تر كردن حلقه‌اش هواي سالم را از فوتبال مي‌گيرد و آن را خفه مي‌كند؛ مساله اين است كه فوتباليست‌هاي امروز ما خود را از هر چه و حتي از تيم ملي فراتر مي‌دانند. در گذشته نه چندان دور، فوتباليست‌هاي ايراني حاضر بودند سرشان را براي پيروزي تيمشان بدهند. آنها به عشق پيراهن تيم محبوبشان بازي مي‌كردند و در عوض خدمت بي‌دريغ‌شان، مزدي نمي‌گرفتند و شايد تنها به اين كه تصويرشان در معدود روزنامه‌‌ها و مجله‌هاي آن زمان چاپ شود و مصاحبه‌ و گزارشي، دل خوش بودند. اين حكايت تيم‌هاي باشگاهي بود، چرا كه بحث تيم ملي وراي اين‌ها بود و ملي‌پوشان در مقابل سربازي براي پرچم ايران و سربلندي تيم ملي حتي انتظار چاپ تصوير و مصاحبه‌شان در روزنامه‌‌ را هم نداشتند. امروز اما برخي از فوتباليست‌هاي ايراني، بيشتر شباهت به «لردها» مي‌برند تا ورزشكار، آن گونه كه امير عابديني گفته است: " در گذشته تيمي مثل پرسپوليس به بازيكنان هويت مي‌داد، اما حالا كار به جايي رسيده كه بازيكنان مي‌‌خواهند به پرسپوليس هويت بدهند. آنها خودشان را از تيم، برتر مي‌دانند." فارغ از اين كه تصميم ملي‌پوشان فوتبال ايران مبني بر تحريم رسانه‌ها حاصل چه مساله‌اي است، بايد گفت روزگاري همين بازيكنان با كمك همين رسانه‌ها رشد كرده و به جايگاه‌هاي بلند رسيده‌اند، حالا اما رسانه‌ها مغضوب فوتباليست‌ها شده‌اند تنها به اين جرم كه از آنها در مقطعي انتقاد كرده‌اند. گفته مي‌شود دليل اين تصميم ملي‌پوشان، انتقادهاي تند رسانه‌ها از فوتباليست‌ها پس از موفقيت كاروان اعزامي ايران به المپيك لندن بوده است. حال سوال اين جاست كه آيا پاسخ به يك انتقاد، تحريم منتقد است؟ آن هم منتقدي كه از سر دلسوزي و فقط براي پيشرفت فوتبال و بازيكنانش مي‌كوشد و هدفي جز اين ندارد. نكته ديگري كه در اين ميان حائز اهميت است، نقش اين بازيكنان در تيم ملي است. تيم ملي هم اكنون در موقعيت حساسي قرار دارد كه كوچك‌ترين حاشيه‌اي مي‌تواند مسير آن را تغيير داده و دست آن را از رسيدن به جام جهاني كوتاه كند. در اين شرايط تحريم رسانه‌ها از سوي ملي‌پوشان ممكن است به تيم ملي لطمه وارد كند، هر چند مدير رسانه اي تيم ملي با اين حرف مخالف است. خسرو والي زاده در اين رابطه به ايسنا گفت: " اگر ملي‌پوشان چنين تصميمي گرفته باشند به خودشان مربوط است و به تيم ملي ربطي ندارد. اگر روزي آنها در اردوي تيم ملي از مصاحبه امتناع كنند، آن وقت ما مي‌توانيم درباره‌شان تصميم بگيريم، اما فعلا بحث در حد باشگاه است. چند روز قبل در سايتي خواندم كه نوشته بود مسئولان تيم ملي بازيكنان را ممنوع المصاحبه كرده‌اند كه صحت ندارد. به هر حال بهتر است درباره اين موضوع با خود بازيكنان صحبت شود." پس از آن كه بازيكنان تيم ملي عهد كرده‌اند كه مصاحبه نكنند، تنها سيد جلال حسيني با خبرنگاران صحبت كرده است و سايرين يا از انجام گفت‌وگو طفره رفته‌اند يا مانند محمدرضا خلعتبري حرمت خبرنگاران زير سوال برده‌اند. در نهايت بايد گفت كه انجام چنين كارهايي جز آن كه تصوير فوتبال ما را در دنيا عجيب و غريب نشان دهد و باعث ايجاد حاشيه‌هاي بي دليل گردد، حاصلي نخواهد داشت.


:: موضوعات مرتبط: اخبار فوتبالی , اخبار مهم , ,
:: بازدید از این مطلب : 267